شاهرخ شاهید (زاده ۱۰ آذر ۱۳۳۲) خواننده ایرانی است.
شاهرخ دهم آذر ماه ۱۳۳۲ در شهر تهران به دنیا آمد. پدرش عیسی و مادرش نرگس نام داشت.[۱] وی در سن ۱۲ سالگی فعالیت هنری خود را در برنامه کودک رادیو ایران واقع در میدان ارک آغاز نمود و کماکان در همان سالها به تشویق پدرش و توسط وی برای فراگیری ردیفهای موسیقی ایرانی در کلاس استاد مهرتاش به مدت ۱۰ سال شرکت نمود. لازم به ذکر می‌باشد که استاد مهرتاش تنها کسانی را نزد خود می‌پذیرفت که استعداد خواندن آواز ایرانی را می‌داشتند. در کلاس آواز، استاد مهرتاش از یکی از هنر آموزانش که بزرگ و سرمشق کلاس نیز بود یعنی استاد محمدرضا شجریان می‌خواست تا گوشه‌ای از یک دستگاه را شروع کند تا کم‌کم به شاگردان کم سن و سال‌تر کلاس از جمله شاهرخ برسد. شاهرخ در سن ۱۲ سالگی به استخدام تالار رودکی تهران و گروه کر ملی ایران که توسط آلفرد مالرویان رهبری می‌شد و همچنین در اپرا مشغول به فعالیت هنری شد. شاهرخ در سن ۱۱ سالگی مادر جوانش را در بستر بیماری از دست می‌دهد و سه سال بعد نیز پدر نیز مرحوم می‌شود. شاهرخ در همان دوران نوجوانی در دامان خواهر نه چندان بزرگتر خود تربیت و پرورش یافت و از سن نوجوانی فراگیری نت و سلفژ را آغاز کرد و زیر نظر استاد پورتراب در هنرستان ملی موسیقی ایران آموزش دید همچنین به مدت ۵ سال زیر نظر استاد کازاتو که معلم لوچیانو پاوراتی خواننده معروف اپرای جهان بودند آموزش اپرا دید. شاهرخ که یکی از سولیست‌های موسیقی اپرا می‌باشد و صدای او نیز تنور باریتون (زیر یا نازک و بم یاکلفت) است قطعات بزرگ دنیا را توسط سلیست‌های بزرگ دنیا که به ایران دعوت می‌شدند در فرهنگ و هنر اجرا کرد. شاهرخ در سن ۱۴ سالگی ترانه دوستت دارم را به دنیای موسیقی پاپ ارائه داد که مورد تشویق و حمایت جوانان و مردم قرار گرفت، نام دومین ترانه وی «شبا بی تو» و بعدی نیز «راه بیفت» نام داشت و در سریال «غریبه» ترانه‌ای به همین نام اجرا کرد که به مدت ۲ سال هر شب از شبکه یک تلویزیون ملی ایران پخش می‌شد و بدین ترتیب با استقبال مردم از ترانه‌هایش، وی در همان سنین جوانی به یکی از خوانندگان مطرح موسیقی ایران تبدیل شد. محل زندگی شاهرخ اطراف خیابان نواب و میدان محمد رضا شاه سابق یعنی شمال غربی تهران بود و در دبستان بامشاد و دبیرستان مروی تحصیل نمود و تحصیلات موسیقی خود را در تالار رودکی و تئاتر جامعه باربد گذرانید و همین‌طور معلم خصوصی آواز نیز به منزلشان می‌آمد. وی در کنار تحصیل و فرا گیری آواز و موسیقی به ورزش بوکس نیز بسیار علاقه‌مند بود و به باشگاه بوکس نیز جهت تمرین در این رشته می‌رفت تا جائی که در سن ۱۸ سالگی در مسابقات بوکس قهرمانی کشور شرکت نمود و به دو دلیل که یکی ناداوری در مسابقات و دیگری تأثیر منفی ضربات این ورزش بر روی صدایشان، این ورزش را ترک نمود.[نیازمند منبع]
